Uyandım yine sabahın buz gibi titretişiyle
Soğuk ile kavrulan bedenimi doğrulttum
Etimi kopararak derime nüksedişiyle
Karanlık düşlerimden bir dilek tuttum
Bir sis ki ruhumun en derin perdesi
Bu tanrı kulunun belli ki tek secdesi
Gözlerimi kör eder onun gri çehresi
Aklımı yok eder o dansın arsız vecdesi
Henüz sönmemiş sokak lambaları
Göz kırpar bana sislerin ardından
Köhne sokağın yıllanmış kaldırımları
Dökülür ardımdan
O sis ki bulutlardan bir havzı andıran
Şehrin dumanı dolarken umarsızca içime
Sarılır ciğerlerim kederden sarma bir tütüne
O, gündüzleri bile sahibiyken düşlerimin
Yoktur lüzumu hülyaların, artık naçizdir zihin
Sis yine kayboluyorken göğsümün ufuklarında
Ruhumda yepyeni başlangıçlar bırakır
İşte , elveda diyor ! Yine bir ayrılık var nazarımda
Ayak izlerim sabahı bir bir ardımda bırakır.
Kayıt Tarihi : 20.1.2023 20:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!