Seni, sensiz yaşamakla kaybettim ben, Yalnız sevmeyi, senden öğrendim ben,
Keşke diye başlayan sözlerin esiri oldum ben,
Sınırsız sandığım düşlerimin sonuydun sen.
Ay gibi doğardın dünyamda, Yıldızım kaydı yokluğunda,
Şiirimin teması olarak kaldın,
Eskiyen şiirlerin tozlu mısralarında.
Sonbahardaki yapraklar misali ayrıldı yollarımız,
Neden akşamlar sensiz, bir o kadar ıssız,
Bilemem nerelerdesin, kiminlesin, neylersin… Bu kalp hep seni sevdi bunu böyle bilesin.
Dönülmez bir girdabın içindeyiz, dertli ve düşünceliyiz
Sene boyunca olacaktır sevinç ve üzüntülerimiz
Geride kalacak uzun süren öğrenciliğimiz
Herkesin yolunu belirleyecek değişmez kaderimiz.
Ağaçtan düşen yaprak misali ayrılacak yollarımız
Bir ömür boyu hatırlanacak unutulmaz anılarımız
Sıkı dostluklarımız, ayrılmaz bağlarımız, budur farkımız
Hayalleriniz gerçeğe dönüşsün, açık ola bahtınız.
Boş çerçevenin de bir rolü vardır bu evrende
Değer verdikçe anlam kazanır boşluklar elbette
Bütün mutluluklar birleşir bir demet çiçekte
Her şey istediğiniz gibi olsun gönül bahçenizde.
Kendimizle savaşmayı öğretti bu hayat
Bu yüzyıl insanı yemez ekmeği bayat
Zor olan her şeyin sonunda da olsa tat
Seni sevmek olsun bendeki tek hakikat.
Mutluluk kapımın daimi anahtarı sen olsan
Gül misali sadece bana koksan, yanımda solsan
Huzur, sevgi, sadakat olsa üçgenimiz
Ey sevgili olur musun derdime derman.
Kaderlerimizi birleştirip beraber yol alsak
Aşkımızı bir ömür boyu süresince haykırsak
Bir cümle olsam sonunda noktası olmayan
Noktam olur musun saygı değer insan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!