Sisli bir İstanbul günü

Yağmur yağdı yağacak mı
desem
yoksa

şöyle mi başlasam

yağmur yağıyordu

her halukârda
sisli bir İstanbul günü

bir elimde yalnızlığım
ötekinde bavul

kafamda bir öykü
dilimde eskilerden bir türkü
çook eskilerden kalan yarım yamalak
anımsadığım

yaza yaza gidiyorum yokuş aşağı
sonra köprüdeyim

sıra sıra amatör balıkçılar
işsiz güçsüz kalfası da diyemem ki
pazarın son saatleri
felekten çalma bir keyif

ellerinde olta
denizde tekne balık ağı
bir yukarı bir aşağı
akşamın son saatleri
köprüde volta

bense bir elimde yalnızlığım
aldım başımı gidiyorum

dudaklarımda eskilerden kalma bir türkü
kafamda cilasız ham bir öykü

yağmur yağıyordu
inceden
elimde son yüzlük
yokuş bitti
şimdi iki yanımda düzlük

uzaktan bir tren göründü

bir elimde yalnızlığım ötekinde bir bavul
aldım başımı gidiyorum

İsatanbulda sisli bir gün
yağmur yağdı yağacak

gişeye doğru yanaştım
memur donuk bir ifade ile uzatıyor elini

çıkarıyorum kimliğimi
memleket İstanbul
medeni hali dul

sana ne be kardeşim

-hıı bişey mi dediniz
-sana demedim memur bey
bana dediniz
demedim yahuu Allah Allah

hay eli kırılasıca dili tutulasıca
yazsana bekâr diye
sana ne kimin evli kimin dul olduğu

ya da işte öyle
sıradan bir kul

sen hükümdar ben kul
şimdi sorar bakarsın memur
nerden mezunsun
anlamazlıktan gelirim
o ısrarlı
-okul okul
sana ne be

ver şu bileti de terk-i diyar edeyim bir an evvel
bu şehirden

elimde son yüzlük

tren kalkmak üzere
koşuyorum koşuyorum
raylar uzayıp gidiyor geriye geriye
tıpkı trendeki gibi

ve son çabam
alıp ta son soluğu
son bi gayret
bir atsam ayağımı basamağa

kaçıp gidiyor tren
diren Allahım diren
yaşamah zor iş gardaş

bir elimde yalnızlığım
ötekinde bavul

kimliğimde öldüğü şehir
yazarlar mı acaba

yazarsanız lütfen şöyle yazın

İstanbul

11/Eylül/2011/Pazar/Bodrum