Sisler Kulvarından Düş Uykularım

Gece örtmüştü üstümüzü
Önce hafif bir uyku sisi.
Gözlerim beynime yenik
Gövdem kalbime.
Öylesine yorgun
Baktım bulutlu pencereye.
Yatak yorgan arasından
Kalk, dedi sabah yıldızı
Bir mızrak boyu yükselerek.
Kuş sesleri eşliğinde
Bir kuşlukta uyandım.

Kıl çadırla başladı kavim göçü.
Tozlu yollara yollanan,
Irgat sesi, amele gülüşü.
Karıştı hozan dağlara
Herkli tarlalara.
..ve doğuma gebe başaklar
Lohusa yatıyor şimdi.
Rüzgârla gelen bereketim ben
Kulağıma düşen Bilal-i sedalarla
Başlar sabi çığlıklarım.
Atom zerrelerinin her parçalanışında
Düşlerimi basar hafakanlar
Alır götürür Hiroşima’ya.

İşte o anda
Görüntü ekranımda kalan,
Dünya’nın tam ortasında doğan
Hilalin Artçıları.
Debisi düşük çağlayanlar gibi
Yayılmışken yatağına.
Yenik bir Ortadoğu haritasında
Kalmışsa eğer...
Kenan Diyarı denilen bir yer.
At sürer, kartal yuvalarına,
Çelik paletleriyle,
Dost görünümlü düşman.

Uyandım uykudan...
Hava puslu, her yer pusu.
Karşımda, o bildiğim Haçlı.
Düşerken Fırat’ın batısı, doğusu...
Kavruk ekinlerin büyüttüğü
Bağrı yanık yiğitlerim
Gelir aklıma.
Onlar ki Tanrı’nın kılıcı, mahşerin atlısı
Düşmanın korkusu
Onlar ki, Muhammed ordusu.

Oğuz Ata’m muştusu...
Hedefi Kızılelma olanlar,
Bu yolda hiç durmazmış.
Ayak, Allah yolundaysa,
Ebedi yorulmazmış...
Ya siz?
Ey üstüne ölü toprağı serpilmiş,
Kızıl çöllerde, kapkara zifte bulananlar.
Ey ‘Kavm-i Necib’ mahlasını kullananlar.
Peygamber kalksa size ne der?
Seferi olmayanın payına
Düşer mi zafer?