Siskelebeği Şiiri - Seymen Yıldız

Yağmurlu hazan sabahlarında
Bir kuş sesine benzettiğim
Ağaçların anladığı,fakat
Senin anlayamadığın bir dil
Her çırpınışta bir kanadım kopuyor
Uçamıyorum artık...
Uçma hevesimde kalmadı
Yoruldukça yoruluyor bu beden
Sesim bile çıkmıyor artık
Çaresizliğinle savruluyorum
Bir papatya beyazı geliyor
Gözlerimin umudunu yitirdiği an
Ve yine kemiriyor beynimi senin hayalin

Her anında onu düşünürmü insan
Her yudumda,her nefeste
Belki zamanı durdurmak istersin;
Onunla konuştuğunda,ama olmuyor
İşte buna aşk diyorlar
Yaşarsın,yaşadığına pişman olursun
Yaşamazsın yokluğuyla savaşırsın
Neden her defasında imkansız seviliyor
Seni düşünmemek için düşünüyorum
Ama hiç çıkmıyorsun kafamdaki zindandan..