Sıska Adam Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Sıska bir adam vardı
Terk edilmiş bir bedenin içinde yaşayan
Kendini bir tutam umuda bağlayan
Sıskaydı
Umudu da sıska!
Bıraksa kendini her şeyi kaybedecek gibi
Savaştıkça yorulan
Öyle farklı bir bakışı vardı
Savaşı belirsizdi
Bakışı belirsiz
Yorgundu
Koltuk altına aldığı iki üç kitapla okumaya değer vermeyen bir şehrin kütüphanesine uğrardı
Çokta önemi yoktu bu zamanda okumanın
Okumanın aptallık olduğunu varsayan
O kadar insan vardı ki
Yine de bu sıska adam okuyordu.
Koltuk altındaki kitaplardan birisinin kapağını çevirdi
Sigarayı bir nefesle sanki kainatı devirircesine
İçine çekti
Şehrin ortasına
Bu çağda da okunabilir
Diye bir bukreli umut ekti
Herkes ona bakıyormuş hissi vardı duruşunda
Bir karışında sanki âhirete göçecekmiş gibiydi
Belli ki yaşadığı hayat yaşamanın en dibiydi
Neyse dedi sıska adam
Aldı eline kitapları
Okuyacağım tüm halkların demokratikliği için
Tüm insanların ilmi için
Tüm fakirlerin karnı için
Zenginlerin düzenine çomak için
Bürokratların yalanlarını çıkarmak için
Okuyacağım
Dercesine köşeden kaybolup gitti.
O sıska adam kafamın içi