İşte aldık topumuzu yine önümüze,
Sürüyoruz dünü dünden bu günümüze,
Zamanın olay yerinde kalması gerekirdi halbuki
Sırtımızda kaldı, bulaştırdık elimize, yüzümüze
Devrederken görevi ay güneşe, gündüze
Çıkarmak için uğraştık topumuzu tepeye dümdüze
Yine yuvarlanıp düşeceğini biliyorduk oysa ki
Sürüp gitti olayımız bundan böyle tekdüze
İtmeye kabulleniş, intiharı uzaklaştırarak getirdi dize
Başkaldırı varoluşta sarıldı haykırarak tinimize
Anlamsızlık bundan ibret almamış demek ki
Çamurla, tozla girdi zihnimizde saklı inimize
Terkederken toprağı bahar, bırakırken hazana, güze
Nesnelerde aradık mutluluğu dönemedik hiç öze
Azabı kabullenmenin adı bu olsa gerek ki
İterken topu çileyle, kanamadık duygulu bir söze
Tan ağarınca çıktık tepeye yine güneş vurur tam yüze
Burada da hasret düştük yeli saran bir güze
Duracak biliyoruz bu top elbet ki
Yılmadan iteceğiz tepelere, umut dolu payize
Kayıt Tarihi : 13.6.2020 19:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sisifos (Sisyphus) Yunan Mitolojisinde, Yeraltı Dünyasında sonsuza kadar büyük bir kayayı bir tepenin en yüksek noktasına dek yuvarlamaya mahkûm edilmiş bir kraldır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!