Şişeyim ! Şiiri - Muhammed Selçuk

Aynılaşmış binlerce insan içinde
Gurur duyarım kalıplaşmış yalnızlığımla
İçim içimi ısırır
Ben miyim bu
Denizin dibinde şişeyim
Şişelerin kaderidir suya kapılmak
Şişenin gözleri kapaksa
Nabız dır faniyi canlı
İnsandır canlıyı cani yapan
Nabzım yok !
İnsan degilim ben !
ŞİŞEYİM !
Ne olur !
Yalvarırım !
Sürükle beni sahiline
Sahilin kurtuluşa ermek,
Yemek yemek ,
Su içmek ,
Yahut nefes alıp vermek
Ben nefes almıyorum
Tutunmak için yaşama iç çekiyorum
Buna solunum denmez bunun adı ızdırap
Bunun adı zulüm...