Şişenin Cinleri Şiiri - Yakup Onat

Can çekişiyor ruh u bedenim.
Esrik,eski aşkın rüzgarıyla,
Demlenirim
Matemlerse, kanıksatır artık beni.
İzzet-i nefse dokunmaz mı sefilliğim,serkeşliğim?
Libasından tanır olmuşum,dönmesen de yönün.
Ebedi sana bağlanmışım.
Daha ne mi olsun,
Bitirdiğin bu Mecnun''un karşısına çıkmasaydın keşke.
Ferman mı ararsın bu gönle,cemalin gördüm,öldüm öldüm dirildim.
Ez beni ez geç de bir gülüşün esirge.
Mest olur her şeyden vazgeçerdim bir bakışıla,
Hazzolur ayrılık hüznün,anla;
İnanamadım aynı şehirde olduğumuza.
Lâdes mi oynadın aşkla,
Ecel yapıştı sanırım boğazıma
Ey meçhul heykel!
Artık vur müjdeler asasın yere de,
Çıksın" şişe nin cinleri."
30.07.2010
Elbistan

yakup onat