Şişedeki Mesaj - 2 Şiiri - İsmet Can

Kan kokuyordu sahilde
İmkânsızdı; kumlarda yürümek
Cesetlerin sıklığından
İmdat çığlıkları yükseliyordu
Duyulmuyordu, silah seslerinden
Bir gemi yanaşmıştı
Kızıla boyanmış kıyıya
Kara bedenler prangaya vurulmuştu
Beyaz şeytansı yüzlerce
Gemiden bile günah sızıyordu
Okyanusun suyuna
Şahlanmıştı; ölüm
Şah damarlarına
Şahsiyetsiz keskin palalardan
Rüzgârın meltemi bile unutturmadı; sahile
Bu kanlı vahşeti
Bir can kaldı; geriye
Bitkin ve can havliyle
Bakakaldı; sahilden, uzak ufuklara
Gelecekte medeniyet kuracak geminin ardından
Dalgalanmıyordu; kısa kıvırcık saçları
Oluk gibi aktı; cesetlerin üstüne gözyaşları
Siyah derisi mi vermişti; bu cezayı ona
Yoksa kendine medeni diyen, beyaz ayaklar mı?

Onlarca yıl yaşadı
Geçtiği çöl ve ormanlardan
Çok uzaklara gitti
Gelmesinler diye beyazlardan
Yollara ve yıllara direndi
Unutmadı o sahili
Çocuklarına anlattı
Hatırlattı; o tarihi
Herkesin duymasını, öğrenmesini istiyordu
Hatta tüm dünyanın
Ve bir şişeye sığdırdı; geçmişi
Gizem asırlarca yol aldı; deryada
Çok geç kalınmıştı
Kimse yetişemeyecekti; feryada
Hikâye kime aitti
İsim, soy isim ve mekân belli
Gizemin sonunu öğrenmeliydim
Lazımdı bana bir yelkenli

Çok zaman aldı; karşı kıyıya varmak
Gerekmişti bu sahilde olanları sormak
Gerilerde kalmıştı; geçmiş
Az kişi biliyordu sahilin hikâyesini
Kolay değildi; kanlı gizemi bilmek
Dört kuşak atlatmıştı, sahil
Makyaj yapmıştı; zamandan
Kıyıları kızıl değil artık
Rüzgârı farklı esiyordu
Tınıları ayrı telden çalıyordu; dalgaların
Gemilerde vardı; aslında
Beyazlarda sahildeydi
Ama
Siyah yüzler gülüyordu; onlara
Unutulmuştu; sahile vuran cesetler
Sahil unutmasa da
Tek canlı şahidiydi
Yanımda ki şişe
Müzik sesleri yükseliyordu; sahil barından
Bir beyaz adam, içkisini yudumluyordu
Bir zenci kadınla
Onların olmalıydı; büyük ihtimalle
Yanlarında ki melez çocuk

Soyadını aradım sahilde ki şehirde
Şişenin mesajına göre
Çoktan unutulmuştu
Katliamın son tanığı
Bir yudum içtim, sahil barında
Ve birkaç satır ekledim
Şişenin mesajına
Adımı ve günün tarihini attım
Arka yüzüne
Hatırlattım, şişeyi bulanın beyaz adam olduğunu
Ve şişenin nasıl yalnız kaldığını
Kanlar akmıyordu; artık bu sahilde
Beyaz adama öfkede yoktu
Katliamdan ötürü
İç içe girmişti; siyah ile beyaz
İçkisini dolduruyordu; şimdi
Dedelerini katleden torunu olan, beyaz adamın

Gülüşüyorlardı; karşılıklı
Aslında, katliamda umurlarında değildi
Soğumuştu; acı belli ki
Ya da bilmiyorlardı
Öğrenmeye de niyetleri yoktu; zaten
Bir asırlık mesafenin ölçüsü idi
Şişedeki mesaj

Veda zamanı şimdi
Geldiği yere geri dönmeliydi; şişe
Uzun bir yolculuk daha bekliyordu; onu
Belki yıllık, belki de asırlık
Beni hatırlayan olur muydu; bilmem
Asırların ardından
Belki en doğrusu bu
Şişeye ikinci bir hayatı sığdırmak
Ve şişenin içinde gizemli bir mesaj olmak
Gizemde giz kalmak