Selamsızdan selam aldım
Şaşkınım, şoka daldım
Ufukta kara bulut vardı
Her yanımı telaş sardı
Güneş tepemde kızardı
Terk edip giden ardı
Kara gözlerimi diktiği ufuklara
Sessizce sır verdim çocuklara
Düşünmesinler kara, kara
İsterlerse çıkarlar yollara
Ulaşırlar aydınlıklara
İstemek yolun başı
Azim bitiriyor yarışı
Bilgi, bilinç, inanç yoldaşı
İsterlerse kurtarırlar arşı
Köle olmayın tarihe çocuklar
Tarihte, kin, nefret, savaş var
Bir sürü kelle kesen kahramanlar
İnsanları bombalayan canavarlar
Göğüslerinde ölümlere madalyalar
Savaşlara tamtam çalarlar
Bilinçsizce kan akıtırlar
Çocuklar sadece barışta hayat var
Barış yoksa her yerden kan akar
Madalyası olanlara inanmayın asla
İnananlar ömürlerini geçirdiler yasla
Onlar takarlarken madalya
İnsanlar giriyor mezarlara
Yaprak yıldıza, yıldız yaprağa düştü
Aklı ermeyenler başına üşüştü
Akıllılar akılsızlığı bölüştü
Kan dökerek dövüştü
Sen neredesin, ben neredeyim?
Aklım başında serde miyim?
Barış için seferde miyim?
Yoksa savaşlara gebe miyim?
Düşündüm, taşındım şaştım bu işe
Akıl erdiremedim çocuklar bu gidişe
Saldım suya, gidiyor şişe
28.08.2012 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 28.8.2012 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutlarım
namık cem
Bu açık giz'e us erdirmek sanıldığı gibi kolay değil...
Bir yalpalama durumu,bir sendeleyiş durumu...İçinden çıkılamadıkça şaşkınlık,şaşkınlık büyüdükçe içinden çıkılamamazlık...
Şiirde imlenen sofistike koşullar sürgit'e yaslanıyor ve rahat.
Kutluyorum Dost.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (13)