Önümde bir şişe var,
Bir bardak, biraz da su var yanlarında.
Diyorum ki şişeye:
İçimi bir döksem sana,
Anlatsam ne var ne yok.
Dinler misin beni?
Ama şişe sessiz, ses soluk yok...
Ben yine de başlıyorum içimi dökmeye,
Konuşuyorum da konuşuyorum saatlerce...
Sustuğum vakit anlıyorum ki;
Şişenin umurunda bile değilim,
Soğuk duvarlara,
Boş odaya konuşmuşum meğer...
Offff, ayakta duramıyorum,
Başım da dönüyor,
Sarhoş mu oldum ne?
Ben duvarlara anlatırken derdimi,
Aslında şişe dökmüş bana içini
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
teşekkür ederim Nesrin Hanım,saygılarımla...
Finali güzeldi , kaleme sağlık selamlarımla +10
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta