“Daha iyi tanımamız için mi onları
İbrâz ediyor sis, kalemiyle yakınları?
Yoksa hissedelim diye midir yalnızlığı
Kaderlerimizin sinsice hazırladığı? ”
Konuşma! yeter artık artmasın yalnızlığım
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Şair şiirlerini bir ressam gözlemciliğinin ayrıntılarıyla işliyor. Her bir dizede birer tablo gizli.
Ağaçların nakış yaptığı sis.
Çekilen perdede sorulan biri.
Kaybolmuş dağlar.
Dağlar.
Yitenler.
İnci kederlerlerle.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta