açık pencerelerin dudağını sarmış
çiçeklerle dolu bir bahçenin mahmurluğu
uzaklar çağırıyor sesimi sesimde yüzü kırılgan serçeler
topraklı yoldur dağların ardı tozlu rüzgârların nefesinde
aşk ölümlü masaldır ağrılı bir kalbin ıslak konağında
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum