Sis ve Gece Şiiri - Fatih Mehmet Yiğit 2

-Sis ve Gece-

Sis çökmüş geceye
Göz gözü görmüyor
Öyle puslu ki hava
Uzatsan elini kayboluyor
Umutların suya düşmüş
Hayallerin donmuş; buz tutmuş
Pis, kirli sularda
Gözlerinin feri sönmüş
Titrek lambalarda
Soğuk ustura gibi kesiyor
Bedenin değil yüreğin üşüyor
Kalabalıklardaki yalnızlıktan
Kimse kimseye güvenmiyor
Sırtından vurulacağından
Arkasını dönmüyor
Herkes birbirinden kaçıyor
Tekin değil artık sokaklar
Şehir kirli, insanlar zehir soluyor
Sevgiyi çoktan öldürdüler içimizde
Çiçekler açmasın diye söktüler kökünden...
Son pişmanlık fayda etmeden
Ah keşkeler demeden
Güzelim ağaçları kestirmeyecektin
Gür ormanları yaktırmayacaktın
Denizleri kirletmeyecektin
Nehirleri kurutmayacaktın
Çocukları korkutmayacaktın
Umutları soldurmayacaktın
Geleceğini karartmayacaktın
Memleketine sahip çıkacaktın
Hakkını çaldırtmayacaktın!
Betondan hapishanende;
Otur talihsizliğine, cahilliğine yan
Ey insan!

Fatih Mehmet Yiğit