Sis Varken Şiiri - Mehmet Özer 2

Bu sabah
yeryüzünü esir almış bir duman.
Sen uzak, ben uzak..
Anılar tozlanmış,yılların tuzağında.
günlükler sararmış..
tozlu raflarda..

seni düşünürken.
yüzün, belli belirsiz
sisli anıların uzağında..
yine seni hatırladım..
Yine yandım alevsiz, dumansız
hasretin ocağında
sis vadilere inerken..

Bu sabah
seni unutmak
seni silmek istedim
hazır sis varken..
Yüzün geldi karşıma:
yapma, beni unutma dedin
sesin yankılandı içimdeki dağlarda
Kalbime yerleşmissin,ruhuma işlemişsin..
kolay değilmiş..
Anıları silmek,seni unutmak
sis bile varken....

Bu sabah
On adım ötesini
görmek imkansızken
güçlü bir ışık
delip geçti zamanı
yoğun sis varken…
Karaltın belirdi uzaklarda
ellerin çağırdı..
koşup sarıldım
yüzünü ısıttım avuçlarımda..
her şey hayalken..
Nedense,
daha çok bağlandım hayaline
seni unutmak isterken..
Sen kaybolurken siste.
dalmışım pencerede..
sis varken..

6 ocak 2012