Sis Derler, Kozan Derler Şiiri - Nebi Ünler

SİS DERLER KOZAN DERLER
(Kadim “Sis” dostumuza…)

Henüz beşe ulaşamamışken yaşımız
Hırçınlıklarım, yaramazlıklarımdan
Yaka silkerken Kurubağ yaylamız.
“Sis’e gidiyok…” diyen o yolculardan
Kozan’a Sis denmesi ilk palavramız
Deyince, babam dedi; oğul doğrudur,
Sis imiş eskiden şu güzel vatanımız…

Babam söylemişti; Ceyhan Misis’miş
Barajın oradaki kale, Karasis’miş
Kozan, Kozan olmadan önce,
Kozan’ın da adı Sis’miş.

Hani bazen dumanlanır çevremiz,
Kimileri pus derler, kimileri de sis derler…
Bir zamanlar Kozan zadelerdenmiş beylerimiz
Onun için buralara Sis derler, Kozan derler.

Rahmet olsun Zıba Dede’me vaktiyle
Buralara gelip, buraları yurt tutmuş…
Kozanoğlu ile Dedemiz Zıba Dede aktiyle
Buraları Arap Ganilere temelli yurt’muş.

Yazlığımız, Süphandere, Bakır Dağı,
Kozan’ın yanı başı Hacımirzeli kışlığımızmış…
Seferberlikte dört emmimin yere düşürmediği bayrağı
Emaneten taşıyacaklar; oğullarımız, kızlarımızmış

Yılgın Yağmur ha Kozan, ha Sis; vatandır vatan,
Kıyamete kadar, buraların hem beyi, hem çobanıyız…
Tapusunu hak etmiş, buralarda binlerce kefensiz yatan,
Atalarımız… And olsun babam, bu vatanın gönüllü kurbanıyız.

Sis derler, Kozan derler Canımıza can bizim…
Avşarlar, Varsaklar, Arap Ganiler Yurdu Sis/Kozan
Karacoğlan, Dadaloğlu, Kozanoğlu mazimiz bizim.

Dedeoğlu Aşiyansız, 26.03.18 – 12.38 Y.Y.