Şirvan
Kalbim bülbül gibi ezelden bu yana gül için efgân eder,
Ciğerim yanar sinem dağlanır alemi yakar kül eder.
Belliki buralarda kök salmaz hüzünlü yüreğim,
Ondan Şirvan Dağı’na Kürdistan toprağına meyleder.
*
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta