Sırtını dayamış Şiiri - Murat Ülkü

Sırtını dayamış koca duvara,
Görmezden geliyor, bakmıyor dara.
Garibin ekmeği düştü kora,
Zalimler keyfini sürüyor dayı.

Adalet terazisi kırılmış daldan,
Haberleri yoktur acıdan haldan.
Haramı ayırmaz oldular baldan,
Yetimin rızkı kuruyor dayı.

Toprağın altında cevher sönüyor,
Üstünde çarklar tersine dönüyor.
Vatanın bağrına hançer iniyor,
Yabancı payını alıyor dayı.

Liyakat yerini biata bırakmış,
Doğrunun önüne bendini yakmış.
Hakkı haykıranın boynu bükükmüş,
Gerçekler dillerde ölüyor dayı.

Dün ak dedikleri bugün kara is,
Sözleri dumanlı, yolları bir sis.
Vatandaş çaresiz, her yan vesvese,
Sabırlar çileyle doluyor dayı.

Bölüp parçalayıp hüküm sürerler,
Halkın arasına nifak örerler.
Aynaya bakınca kimi görseler,
Olan hep mazluma oluyor dayı.

Sofra kurulmuş da paylar verilmiş,
Göz göre göre hak yere serilmiş.
Vatanın bağrına mühür vurulmuş,
Milletin takati soluyor dayı.

Madenler satılmış, ormanlar talan,
Doğruyu diyene deniyor yalan.
Elde avuçta ne varsa çalınan,
Sırtlanlar sürüye dalıyor dayı.

Eskiden fabrikam, yerli malım vardı,
Şimdi o tesisler yabancıya kârdı.
Sermaye kök saldı, dört yanı sardı,
Öz yurdunda garip kalıyor dayı.

Sözleri süslüdür, dilleri ballı,
Yalanı yayarlar bin bir türlü halli.
Kimlerin cebine girdiği belli,
Kasalar ağzına dek doluyor dayı.

Zalimin zulmüne sessiz kalınmaz,
Uykuda olanlar asla uyanmaz.
Haksızlık yapanın yanına kalmaz,
Zaman her şeyi de siliyor dayı.

Zihinler körelmiş, gözlere perde,
Arayan bulamaz devayı dertte.
Muhalif olanı ezip de bir de,
Halkı ikiye bölüyor dayı.

Gönül yorgun düştü, kalem büküldü,
Haksızın önüne setler çekildi.
Milletin alnından yaşlar döküldü,
Sabırlar kapıya dayanmış dayı.

Düzen mi değişir, devran mı döner?
Bu yanan ateşler bir gün mü söner?
Cahilin mumları elbet bir gün söner,
Herkes ettiğini buluyor dayı.

Şimdi bir yol ayrımı, bir karar anı,
Soruyor her köşe, soruyor hani?
Yeter mi diyecek bu dertli fani?
Devam mı tamam mı deniyor dayı.

Sandıklar önünde vuslat beklerken,
Hakikat gün gibi doğsun erkenden.
Vazgeçmez bu halk davası varken,
Son sözü milletim söylüyor dayı.

Gidişat bellidir, söze ne hacet?
Yıkılsın bu düzen, gelsin adalet.
Biter bu karanlık, biter bu zillet,
Güneş ufuklardan gülüyor dayı.