SIRTINDA Kitap Şiiri - Ramazan Kılıç

Günler yalan, aylar yalan, yıl yalan,
Ne bulur ki senden, alanla, çalan,
Ömür yalan, kâr eder gönül alan,
İnsan, vicdanına hesap sormalı.

Hırs bürümüş, gönülleri gözleri,
Yalan olmuş, hile olmuş sözleri,
İnsanlardan utanmayan, yüzleri,
Vicdan ateşiyle sarıp sarmalı.

Kul kula kul olup boyun eğer mi?
Hak etmeden haklar çalsan değer mi?
Sırtındaki onurun mu? Eyer mi?
İnsanlığı, vicdanınla karmalı.

Ben mi? Korkmam, ne beladan, ne şerden,
Yaşarım kaderin, yazdığı yerden,
Unutma ecelin gelecek birden,
Zalimlerden değil, Hakk tan korkmalı.

Her şeyi var amma, gönlü hoş değil,
Kan ağlar yüreği, gözü yaş değil,
İnsanoğlu yaşar, anı boş değil,
Ömrü yalnız, insanlığa kurmalı.

Bahar gelsin, renk renk çiçekler açsın,
Sen sevmeye, sevilmeye muhtaçsın,
Çünkü bir insansın, dünyaya taçsın,
İnsan, insan gibi, insan olmalı.

Sen öldüremezsin, öldürür Rabbin,
Kimsin de can aldın, olur mu haddin,
Sen yalnız ateşi, nâr ı hakettin,
Yaptığını insan hesaplamalı.

Bir bak hele, arab ı, zenci sine,
Bir bak yaşlısına, bir de gencine,
Farkı var mı sen den, dengi dengine,
İnsansa, insanı hep anlamalı.

Ramazan, bak geçer, sırtında kitap,
Her lafa müstâhak, etsende hitap,
Sen dünyaya değil, Yaradana tap,
Baştaki akıllar...Gönül bulmalı.

03 09 2011 İstanbul