Sırtın Göğsüme Aşık Şiiri - Mustafa Yılm ...

Eskimemiş bir masalın yenilenmiş düşünde
Yanı başımda bir soba
Bina eski
Sobadan çıkan kokular bir o kadar yeni
Sobanın üstünde patatesler pişmek üzere
Dışarısı bembeyaz kar
Tek tük atıştırıyor hala
Hani diyorum düş ya bu
Olsaydın yamacımda
Alsaydım tek tek patatesleri
Soysaydım
Parmaklarım yandıkça atsaydım yere
Üfleseydim uğruna yanan derimi
Yine de vazgeçmeseydim soymaktan
Yiyişini izleseydim
Bir yudum da çay çekseydin üstüne
Ben gözlerinden çekerken
Ya gülüşlerinden aldığım haz
Sesinden çıkan sözlerin dayanılmaz sedası
Üşümeye el verişli bedenler ısınsaydı sobanın şehvetinden
Çıkar yeniden üşürdük beyaz örtünün üstünde
Yeniden ısınmak için bir birimizle
Düş ya işte değdirirdik sobanın tenine ellerimizi
Ellerimizi düşlerimize

Bir masalın kahramanları olsaydık
Kahramanca sarılmış kolların son düşünde uyansaydı bedenler
Ve öylece dilden dile dolansaydı
Belki bir şiir okurduk varlığımıza uyan
Satırlarında dalardık derinlere
Biz kokardı tenimiz koklardık
Bir melodinin tufanına savrulurdu soluklar
Durdurmak kalırdı yine dudaklarımıza
Kıvrımlarında boğulsaydım dudaklarının mesela
Nefessiz
Kısık olurdu belki mırıldanmalarımız
Lakin duyardık dokundukça kulak memelerine
Anadan üryan olurdu düşler
Düzenine aldırmazdık zeminin
Bir köşeye yaslanıp sarılmanın hazzına varırdık
Sırtın göğsüme aşık
Hal bilmez nefesler dolardı etrafa
Halinden anlayan bir biz olurduk arzuların
Bir soba
Dışarıda kar
Ortasında tutuşmaya hazır arzular...