Sırtımı Dönüyorum Renklere

Kızgınlığım yok bu gezegene,

Ama çokça müteessirim yaptıklarına.

Canhıraş feryatlarım sarıyor ruhumu.

Bakamıyorum gözlerime,

Duyamıyorum sessizliğimi,

Siliniyor benliğim içimden,

Ben bende kayboluyorum.

Sıyrılamıyorum zihnimin labirentlerinden.

Bilirim payidar değil hiçbir acı,

Ama silinemez de bir geçmiş.

Unutulamaz o çaresiz kalışlar.

Artık sırtımı dönüyorum renklere,

Bir kör gibi...

Konuşmayı da bırakıyorum,

Bir dilsiz gibi...

Ve gidiyorum ben de,

Sen gibi...