Sırtımdaki yaralar 14.9.2024.

Sırtımdaki yaralar

Sırtımdan vurula vurula geldim ben bu yaşa,
Her yara bir ders, her darbe bir anı,
Dost sandıklarım sırtımdan hançerledi,
Güven denen şey, bir masal gibi dağıldı.

Her adımda bir ihanet, her dönemde bir yara,
Kime inansam, kime yaslansam,
Bir bıçak daha saplandı derinime,
Dostum dediklerim düşman çıktı sonunda.

Gözlerime bakıp gülüp,
Arkamdan yalanlar dizdiler,
El uzattım, can bildim,
Ama onlar sırtımı döndüğüm an beni sırtımdan vurdular.

Kırık dökük bir ruhla,
Yine de yürüdüm, pes etmedim,
Bu yaralı kalp, bu kırık umutlar,
Beni güçlü kıldı, beni ben yaptı.

Çok şey öğrendim bu yolda,
İhanetin soğuk yüzünü gördüm,
Ama yine de sevdim, yine de inandım,
Çünkü insan bir umutla yaşar, bir sevdayla direnir.

Şimdi daha temkinliyim, daha akıllı,
Gözümde dostun da, düşmanın da yeri ayrı,
Kalbimde bir yer var yine de iyiye, güzele,

Ama o yara izi, her zaman hatırlatır bana:
Sırtımdan vurula vurula geldim ben bu yaşa.