Sırtıma yükleyip seni Şiiri - Oktay Avcu

Gidiyorum senden
Varsa
Gökkuşağının olmadığı bir şehre
Kaçarken senden
Ne tuhaf senide götürüyorum
Bütün renkler peşime takılıyor
Her yer gökkuşağına dönüşüyor
Barların rengarenk lambaları
Şehrin ışıkları
Yanıp sönen lunaparklar
İlkbaharın çiçekleri
Siren çalan ambulansın sesiyle
polis anonsunun çakışması
Kraliyet askerlerinin selam duruşu
Henüz kim olduğundan habersiz
ailesinin en küçük prensine
Seni kaybettiğim son ülke buraydı
Bir feribot kamarasında
Güneşin Denizde çarpışması
Bir savaşın başlangıcı sayılmaz.
Yinede
Kurtulurken senden
senide sırtlayıp götürüyorum
Ağırlığına aldırmadan
Dünyanın bir ucundan
Yaşamın sonuna
Ayın geceyi taşımasına
Yansıma diyorsak
Martıların kanat sesleri
çarparken denize
Seni uçurduğunun farkında değilim
Manş denizinden aşağı
Senin bendeki haline
Yok oluş denirse
Benimde sende başka bir halim var
Korkuyla karışık
Yinede
Varsa
yağmurun yağmadığı
Islak gözler
Kader bana oyunmu oynuyor
Sırtıma yükleyip seni
Benden kaçırırken uzağa
Anlamı nedir bu tuzağın
Bulmaca gibi çözemediğimiz
Senin olmadığın bir ülkeye gidiyordum
Ordada seni buldum
Fabrikalardan
Her öyle saatinde taşan işçilerin çığlıklarında
Kumaş dokuyan kızlar
gülüşünken mesai bitimi
Aklımda son kalan
kahkahanla doldurdum bütün sokakları