Sırrını Dağa Ver Ser'ini Aşka

Sırrını Dağa Ver Ser’ini Aşka

-ben bir anayım / damarımda kan
ezilip yollara serpilir
yüreğimde kaç acı / kaç can büyüttüm
bir damla su / bir avuç toprakla-

annemin acı sütünü içmişim
sen ey on iki dağın dervişi / ey sırra eren
söyle hangi ana kurda gösterir ki kanını
toprak, su ve güneşten koparıldım
parmaklıkta çarpar durur yüreğim
ninni yerine babamın ezgisi
hece hece işlemiştir ruhuma
bir yetimin yakarışı say
söz açılmışken güneşten

bu mevsim rüzgar ılık ılık
yağmur serpip durur tarlaya
yol uzun, baharsa candan gülüşlü
çiçekten meyveye
kaç zaman geçti / kaç sürgün
kaç el değişti bu duvar bu toprak
su damarına çekildi yollar sahipsiz
ne yaşlı ne gençtir tohum evresi
usanmadan içirir
can cana bir nefes / bir damla aşk şerbeti

yol uzun zaman kör / iki dudağın arasında
işaret parmağına bakar bir ömür
ey sırra eren on iki dağın dervişi
sırtını dağa ver / yüzünü güneşe

gitme desem bir başka karanlık
erkenden yatardı pusuya
can bu can / yarasalar vururdu kanadı
dur desem henüz erkendi şafağa
gözyaşı keser gülüşü

bir anayım / on iki dağa sırrı ermiş
yol senin zamansa dar akar
kızıl kızıl doğan gün
gülüşünü al / gözyaşları kalsın damarda
toprak, su ve ateşte / kaç doğum sancısı
kaç sürgün yarası / sarabilir yarayı

veda zamanı ay karanlık / gülüşler saklanır yarına
deşildikçe büyürdü acılar
oy dılo niye ki cana siner evlat kokusu
şafak benden sabırsız ben şafaktan önce

yuva yıkılır sel süpürür evini
duysun toprak, su ve ateş
ve sırra ermiş on iki dağın dervişi
ben bir kadın / bir ana yüreği
kaçıncı candır toprağa verdiğim
gayri gökte değil umarım değil elbet
işte Munzur yüzüme bakar
taşı taşa vurmuş güneşe tutmuşum

Toprak Tutsun Külümü