Gözlerimle içerim yeşilini doğanın,
Denizin mavisini,göklerin mavisini,
Ölümün korkusu var boynuzunda boğanın
Duydum kulaklarımla yaşamın mânisini
O patlak gözlü, çirkin bilinen kurbağanın...
Doğayı tanımaya kulak gerek,göz gerek
Ne anlamı kalırdı dünyada var olmanın,
İnsanı anlamaya baş değil gönül gerek
Mânâsı kalır mıydı böyle esrar olmanın,
Hayatın sırlarını düşünüp çözmek gerek...
Kayıt Tarihi : 2.10.2005 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!