Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Olur mu Söyle....
Gün günü,
Durmasın kovlayadursun
Yakalayacağı aşkmı sanki
Onun benzersiz çeresini bir kere gördümü
Kendi nehirleri akarken çoşkulu, hırçın
İçtimi sakin pınarından aşkın
Bir yudum, bir damla, bir katre…
Gün günü,
Kovalasın bakalım, durmasın
O bakışın günü, günden değil ki
O günsüzlükle gün etmekte
Ey aşk şu elimizi tut
Yanıp yakıla aradığım gün
Senin ahındamı yoksa…
Gün günü,
Dinlesin dursun
Arasın her nâmede, her nefeste
Ama aşk kendi kendinde
Sesizliğiyle yine ve kendiyle
O kendi sesinin sesiyle
Ey aşk bir ses ver
Bir an dur söyle
O an duysun gönlümüz
Gülsün yüzümüz
Yada ağlasın gözümüz
Sussun sözümüz...
Ey aşk.!
Hayatımıza hayat katan
Bakışında hem denizler var
Hem günler var hem sesler
Bu çağrıya gitmemek olurmu söyle...
güzel ve düşündürücü bir şiir sayın Bingül, tebrik ederim efendim, yüreğinizden sevgi hiç eksik olmasın!
saygı ve muhabbet ile.. zafer yazıcı
Göz yaşlarımın yangınlarında
Acılarımda toprak oldu koskoca himalaya....Gönlünüzdeki sevgi hiç bir zaman sönmesin....tebrikler..atıl kesmen
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta