Sırrı Sende Saklı Bilmecem

Gün yüzü görmemiş, kelimeler yazıyorum sana.
Sözlerim, doğmamış hiçbir güneş gibi batıdan.
Kalemimden hiç damlamamış mürekkeplerle,
Bir özlemi anlatıyorum, pamuk ellerine;
Saçları dağıtılıp, hiç sevilmemiş, bir çocuk gibi durup karşında.

Hiçbir ağaçtan dökülmemiş, sarı yapraklar sokaklarımdan,
Hiçbir yerden gelmeyen rüzgarlarla savrulur.
Hiçbir yağmur tanesi vermeyen, kara bulutlardan,
Tel tel saçların, gözlerim kapalı yüzüme dökülür.

Hiçbir dağ da bitmeyen, kır çiçekleri açar yollarımda;
Hiçbir gün doğumunda, hiçbir denizin yansıtamadığı parıltılarla.
Hiçbir güneşin görmediği; tan yerinden, kor kızılı ufuklardan,
Buğulanmış gözlerimin daldığı, nazlı gözlerin görülür.

Hiçbir anım yok artık, hayalinin gezinmediği düşlerimde.
Hiçbir yürek çırpınışımda, ismini anmadan almıyorum nefes.
Hiçbir zamanım kalmadı, benden ayrıldı akreple yelkovan,
Sade bir sükut uğuldar başımda, sırrı sende saklı bilmecem.

Hiçbir denize dökülmeyen, ırmaklara yazıyorum gözlerini;
Hiçbir dilde bilinmeyen, kelimelerle düşünmek gibi.
Çaresizim! yetim! bitnik yeteneğim! sönmüş kibrimin alevi!
Biliyorum, hiçbir zaman, anlatamayacağımı seni! ! !

Garip, yaşamak, yazmaktan daha güzel seni …