Sırrı Ağabeyin Sırrı Şiiri - Ahmet Yozgat

'Sırrı Er için'

1/:
Hani başlar ya masallar,
'Bir varmış, bir yokmuş,' diye,
Ne zaman ki dalsam bir öyküne,
ya babamı bulurum orta yerinde,
Ya da komşumuzun oğlu İbrahim'i
Hani başlar ya zamanı uzak, kendi yakın masallar,
'Bir varmış, bir yokmuş,' diye, bir ülkede
İşte öyle...
2/:
Bir varsın, bir yoksun sen de
Hani başlar ya patır patır kestaneler gibi masallar,
Bir zamanlar 'Bir varmış, bir yokmuş,' diye,
Belki de şu anda öğrencin Ebru'nun destanını yazmadasın,
Kalemle çiğdem kazmadasın belki de yaylada...
İşte öyle...
2a/:
Sırrı ağabey iyi ki varsın,
Yüreği dağlar kadarsın,
Bilirim ki şu anda,
Otururmuşsun hayallerinin orta yerine,
Çiçekli öyküler yazarsın.
İşte öyle...
2/:
Bir vardım, bir yoktum ben de
Hani başlar ya masallar,
Ta başından 'Bir varmış, bir yokmuş,' diye,
İşte öyle...
Evet, bir de ben vardım oralarda bir yerde,
Ya sondan bir önceki hikayenin içinde,
Ya da rahleyi tedrisinde yazdıklarının.
Çipil çipil gözlerimden merak akıtırdım,
Çam ve defne kokan öykülerinin orta yerinde,
Ya da sayfaların en sonunda dururdum ve sorardım:
'Nedir senin sırın sırdaşım Sırrı ağabey?
Saklama benden, söyle o yıldızlara sakladığın sırını.
Korkma yol bilmez yordam bilmez 'avam'a açarım diye,
Bil ki senin sırın benim sırım,
Saklarsan eğer benden sırını,
(Vallahi ısırırım.) demeyeceğim sırf kafiye olsun diye,
Anlayışla karşılayacağım elbette,
Bakarsın bir eşref saatte deyiverirsin.
Ben de çırak olurum sana böylece...
İşte öyle...
2a/:
'Gümüş gözlü çocuklara hediye,' diye yazdığın öyküler,
Bilirim ki adım başka olsa da bir beni anlatır Sırrı ağabey,
Bir döner Mevlana gibi ülkenin herhangi bir yerinde,
Kara tahta başında ders veren 'canım öğretmenim'i...
Haşarı çocuklar sınıfında tebeşirin en irisini,
Kızılcahamam çarşısıda en çıtırını simidin,
Sen çizdin kulaklarımıza ve gözlerimize sözcüklerinle...
İşte öyle...
Ellerine,
Ve o kocaman ve sımsıcak yüreğine,
Sağlıklar dileriz tüm okuyucuların...
3/:
Bir varsın, bir yoksun...
Bir haftasonunda sözcükler akıtan oluksun,
Edebi bir soluksun diğer haftanın sonunda...
Sırrı ağabey yeşillikler saçarak oturursun,
Muhabbet meclisinde karşımıza,
Yani ilkbahar zümrütü takılı hayallerinin orta yerine,
Itır ve yasemen kokan öykülerinin herbirine,
Ya karagözlü oğlumu ya da kızımı kahraman yaparsın:
Onların: 'Canım babam' deyişi romanın olur,
Sokulur yüreciğine tüm çocukların,
Say ki Neşetertaş gönüllere dokunur,
Müzik fonlu anıları okunur kulaklarında,
Sayfalarda çocukluklarını arayan yetişkin okurların...
3a/:
Bilirim çiçekçi değilsin ama öyküleri çiçeklerle bezersin,
Derin denemeler süzersin yüreğinin som altın imbiğinden,
Ellerinden yıldızlardan devşirilmiş ışıklar akar,
Ve salt sevgi gümüşlü yüreğinden...
Ama dayanamayıp soracağım yine de,
Ne olur söyle, nasıl böyle ışıl ışıl yazarsın?
Bana da ver sırını Sırrı ağabey,
O derin ve heyecanlı kuyuları,
Hangi iğneyle, de bana nasıl kazarsın?