Sırnaşık Hayat Şiiri - Aydın Aktay

Sözler dolanıp dururdu her mevsim
biz, kelebekler gibi yaşardık her şeyi
yaşardık ve şarkılar yetmezdi sevdalarımıza
kurutulmuş kelebekler gibi dizilirdik
kitapların tozlu sayfaları arasına.
Kullanılmış mendil değerinde sözler
buyruklar karşılamaya başlayınca gençliğimizi,
anladık orada dolanıp her mevsim
boğazımıza tıkılan sözlerin anlamını

bir hiç üzre yaşamakmış
ürpertisiz ve hayreti eksik bırakan lokmalarla azıklanmakmış şiir.
Ve şair 'sefaletinden saltanatlar devşiren bir aylak.'
İşte: 'Kurak bir mevsimden asma bahçeleri',
'dizelerden inciler dizen' şair
bize bir hayret dahi veremez.
bir kucak,
sımsıcak,
veremez.

Sözler mevsimlere dolanıp
boğazlara tıkandığında
kalırız orada ahizelere yapışık
iki kelimelik bir hitabı mehdi umarak
nedense, çıralarla karışık bir ateşe dönüşünce hitap,
bir kitap beklemeye başlarız.
Bir kitap,
seğirterek çıkılacak yokuşa
bir yudum huzur olacak

İşte öyledir,
yılgının doruğundan bize seslenen dil budur,
budur, işte
huzurca konuşan
huzurla okunan el-kitap
ve bitap gözlerle okunan,
okunan,
okunan...

Ayartıldık en sonunda
budur zaten en büyük sermayemiz
salınıp dururken hayata karşı
bir nefeslik kudret kalsa da bizde
biz, en alışık olmadığımız yerlerimizden kanarız.
Kanarız ve sonra aldanışı kana kana içmek düşer bize de
dağınık sokaklar geze durur saçlarımızda
yorganları ıslatan terlerle geceler
sahte hecelerle sırnaşırız.
Sırnaşık bir hayata sarmaşık olmak ne kötü,
sızılarımız sessiz
ve ıssızız.
İskambil ayakkabılarımızla çıkarız hayata
'şehrin yatık dansına' çağrılmışız,
buna da çaresiz ve mecalsiziz.

Bizi dizeler ayartır boşboğaz kelimelerle
Şiir: Sırıtık dişlerle karşılar yenilgimizi
biliriz mahsustan yaşamak düşmüştür bize de
yaşarız öylesine,
'yaşamayı bileydim, yazar mıydım hiç şiir? ' Diyerek.