Aşkı yanaklarıma damlatan bir gökyüzünün
koyu bir telvesini hatır saydım ört yüzünü.
Eskisinden karanlık şu çığlıklarımın
ölüm bile peşindeyken
kefenle ört yüzünü.
Anlatırsam solar gülün.
Gözlerinde gizlediğin baharların çalar dünü.
Gölgesinde hayat bulan bir bitkinin
damarlarıma işlenişi silkeletiyor külümü.
Umutla tırmanılan her yokuşa dert ekelim.
Nasılsa zirvesinde tadacağım sen demini.
Yine de parmaklarıma destek olan suretinin yansıması
sol cebimde hatırlatır hasretini.
Satırlarım hasretini, sayfalardan kan damlar.
Sen bile inanmazsın kalemle kan bağıma.
Her geceyi uğurlarken sabahlarıma.
Kaderle ıstırabın ortağıydı eski yara.
Kayıt Tarihi : 13.6.2022 05:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!