bozuk bir yolun sarsıntılarıyla
gece kendinde dönüyor.
ritmi belirsiz bir vals
hafızanın boşluklarında
kendini yürüyen bir aylak gibi
- kaç ahmak ıslanır bu sırlanmış yıldız yağmurunda?
dağları tırmanmaya tepesinden başlarız
yola, varacağımız yerden çıkmışızdır zaten.
büyücüler kan karıştırır biraz geceye,
kim istemez ki sonsuz bilgeliği, yüce gücü.
geçmişe yapılan yolculuklarda
hangimiz bir trafik kazası geçirmemiştir
ölüm en çok
yol kenarlarında buruşmuş arabaların içindekilere yakışır
onların hakkıdır
bir dönemeci geçerken
kendine selam verdiğinin farkında değildir
insan dönüp bir kez içine bakmışsa
yaşayacağı başka bir yer yoktur artık
kendini bilmeden daha arar
sonsuz bilgeliği…
sonbahar 2005
Faruk Emre ÖzünlüKayıt Tarihi : 26.12.2006 19:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mustafa Kaya aracılığı ile ulaştım şiirlerinize
bir dönemeci geçerken
kendine selam verdiğinin farkında değildir
insan dönüp bir kez içine bakmışsa
yaşayacağı başka bir yer yoktur artık
burası sözün bittiği yerdir.
bence birçok kişi kanmıştır yıldızların ışıltısına gecenin gizemine.
neyi ne kadar biliyorsak kendimizi ne kadar tanıyorsak bilgeliğimizde okadardı daha ileri veya daha geri bu bizim elimizde dir
geçmişten pişmanlıklarımızda bilgeliğimizle aynı orantıdadır
güzel dizelerdi tebrikler.
saygılarımla
TÜM YORUMLAR (3)