Sırların Hikâyesi

Umuda düşecek binlerce yıldızı alıp, yalnızlığı yalnızca bir yüreğe sığdırıp sessizliği öğrendim. Akan ırmaklar, coşan dereler, çağlayan nehirler gibi koştuğum sensin. Sırların ötesinden, dağların vadilerin ardından doğan güneşsin. Sıcaklığın göğüme düştüğünde, uzanır ellerim Allah'a; dualarımda yüreğinin enginliği ve bir avuç sevda.

Sevmelere gidişimdir iki yürek arası, ömrümün yettiğidir gecelerin karası, bir de gecelerde andığım adın...
Bu bir isteyiş, bu bir tutku, bu bir yazgı. Düşünsem şiirleşir sözlerim; öyle bir sevdaya yelkenlidir gemiler, bir de ömrüm, berraklığında aklım gider bakışlarından.

İçimde yaşadığımsın, ekmek diye. Umut diye, yüreğini beklediğim bu sevda rıhtımı duraklarda, bu iklimlerin köşesinde beklediğimsin...

Mevsimlerimde yaşadığımsın; mayıs yağmuru akşamlarda gözlerimden yağmur diye indirdiğimsin, mendillerle ıslattığımsın, tenimden dökülen sularla.

Kalbimde yaşadığımsın; şiirlere düşerken dizeler, o anlamlı sayfalara seni yazar.
Yüreğimde bir esinti, yüreğimde bir umut ediş, kalbime yaptığım bir serzenişsin sen, baharlardan önce beklediğim, fakat hep hazanlarda gelen güzel.

Kendime armağansın kendimin ettiği; bütün geçen dakikaları Marmara'nın koynunda sakladığım, temiz bir dünyada yaşatacağımsın.
Sen cansın, sen canansın, mevsimlerimle bu aşkı seyredensin. Hayalimsin, suskunluğun içinde duru bir gölsün yaban kuşlarının uçtuğu.
Acı bir yalnızlığı, kırık kanatlı kuşlarla yaşayan ben, hüzün akşamlarıma dolunay olan sen.
Güneşler battıkça gözlerinin içine yıkılan ben, ya da senden uzakta hasret ve özlemle sürgüne gönderilen kendimde yaşattığım bir dünya da bahardan önce gelen bir gülsün. Gökkuşağısın çiçeklere, mevsimlere, yalnızlığa, birde şiirlere yağan yağmursun, önce gözlere inen.