Sırlarımı gömdüm Şiiri - Abdulhamit Bilgin

Biz böyle değildik ne hallere düştük
Yedi kardaş yedi yurda sürüldük
Ne ana ne baba ne bacı kardaş
Yıllarca biz birbirimize küstük.

Şu Yayladağı’nda kara gölün ardında
Sırlarımı gömdüm kızıl taşın altına.

Batıyorken güneş şu karşıki kel dağdan
Bir haber gelmiyor bacıdan kardaş’tan
Yoruldu gözlerim yoruldu oy benim
Derdim neden çoktur dağdan ovadan

Şu Yayladağı’nda kara gölün ardında
Sırlarımı gömdüm kızıl taşın altına.

Maş damı yolunda küçük ağa yanında
Geçti yedi senem yüküm sırtımda
Bir gece yarısı uyandım uykumdan
Şimdi ne olacak bizlere baba.

Şu Yayladağı’nda kara gölün ardında
Sırlarımı gömdüm kızıl taşın altına.

Düşüne düşüne düşünemez oldum
Kendimi her gün dağlara vurdum
Gayri dayanmıyor buna yüreğim
Yedi kardaş yedi yurda bölündüm.

Şu Yayladağı’nda kara gölün ardında
Sırlarımı gömdüm kızıl taşın altına...