Geceler,
Sırlara açılan kapı.
Aydınlık,
Sırları örten bir çatı.
İnsan,
Kâinat içinde sırlar yumağı,
Bir ucu rahim,
Bir ucu kabirde,
Bağlı hamağı.
Kendini beğenir,
Çokça güvenir.
Kısacık ömürde et kan ve kemik.
Çürüyüp gidecek,
Bilmem ne denir.
Sonsuza açılan,
Bir pupa yelken,
Salınır savrulur,
Sağa ve sola,
Bir gün tükenir,
Sanır ki zaman,
geçti çok erken.
Bir varmış bir yokmuş.
İşte gerçek bu.
Bu ise hayat,
Bu ise insan,
Bu ise umut,
Değmezmiş meğer,
Elem çekmeğe,
Kısa bir film,
Bitince unut.
Kayıt Tarihi : 12.4.2011 15:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necdet Erem](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/04/12/sirlar-yumagi-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!