Şirkiyat Şiiri - Atabey Barış

Gözlerim baktığımı biçiyorken,
Bilmezler ki dokunsalar yağarım.
Geçen zamanı buzlu içiyorken,
Hatıralar boy gösterir; yanarım.

Yalnızlık kelamı hiç susmaz, şakır.
Tam farklı musiki dinleyeceğim,
Tanrı - sen yalnızsın der takır takır.
Sanırım yalnızlıkla öleceğim.

Yoldan dönen kardeşe mi yanayım,
Bir vakit gülmeyen şu feleğe mi?
Güzel söyleyen dosta mı kanayım,
Yüze gülüpte hiç gelmeyene mi?

Sorarım, olmasam yer alır mısın
Şu hayat denen lugatta 'yalnızlık'
Tanrım, bana bunu reva gördün de
Sana mahsus değil miydi 'yalnızlık'