Sirkeli Dam Şiiri - Ozan Yayla

Ne serde hak kaldı, nede bedende,
Kendini bilmeze sürüttün bizi..
Yıllardır ah çekip ağlarız sende,
Ulan sirkeli dam, çürüttün bizi...

Dağladın bağrımı, zalım yar gibi,
Sanki dayanacak halım var gibi,
Tozuttun gönlümüz, ince kar gibi,
Savurdun dağlara, kürüttün bizi...

Dağıldı obamız, virandır hane,
Kan akar gözümden bak tane, tane,
Eyledin bizleri deli, divane,
Şu sonsuz çöllere yürüttün bizi...

Ortada gezenin kara donusun,
Çakalın, çukalın kışlık hanısın,
Dur, deyimde seni herkes tanısın,
Koyverde gidelim, erittin bizi...

Nedir çektiğimiz senin elinden,
Birde zalım gardiyanın dilinden,
Anla artık, şu garibin halinden,
Oyuk, oyuk oydun, yarıttın bizi...

Ozan YAYLA derki; taşa endirdin,
Gençliğimin ışığını söndürdün,
Suyu çekilmiş çiçeğe döndürdün,
Bre mapusane, kuruttun bizi...

Ozan YAYLA