Alacakaranlık! Ve siyah
Ve ağır ruhumu
Hüzün törenlerine çağıran
Rüzgârın nefesini dağıtır bellek.
Sessizlikle uzlaşmış dünya
Uçsuz bucaksız bir denizdir.
Ağıt yakarım üstüne mutlak,
Sıcak bir ezgi doğar.
Karanlık saldı örtüsünü,
Sarmaladı yeryüzünün tenini.
Seçilmiyor arzunun imgeleri
Yakıcı gözyaşları arasında.
Umutsuzluğun kara boşluğuna sürüklendi kalbim
Kurtar beni ey yıldız, ey parlak Sirius!
Şafakta kızıl dudaklarıyla gülümseyen Sirius
Kara sevdanın akışına hürmetli olsa gerek.
Çağıltılı bir bakış dokunur karanlık ruha,
İzleyen gece tutuştursun merhametle eğilen başımı.
Dinle Kralların Yıldızı’nı; dinle ak ve parlak Sirius’u!
Doğrul, saçlarınla sil gecenin gözlerinden yaşları.
Ebdullah Goran (1904-1962)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 23.8.2007 14:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!