Sirius Şiiri - Nurten Tarım

Aya serenat yapan Ak yıldız
Yada Sirius
Adını sonsuzluk koydum
Senli günlerimi yazmış
Yazmış dağ arkası türeyişi
Sıla türküsü Alp Er Tunga
Solgun ışınların parlak ışığı

Doğudan batıya hicretin
Devri alemin arz katibi
Kimi devir
Gönül fetihlerin kılavuz atı
Ezelden ebedi kök suyu
Kimi kurt kafasında köpek kalbi
Satır satır destanlarda
Ergenekon’da başbuğ
Nil nehrinde yıkanan firavun
Mayalardan beri
Türkler’in kadim dostu
Yitik uygarlıkların cennet soluğu
Ehramların inşa kapısı
Sanma ki unutuldun
Meteor yada ufo
Ruhların dünyası diye anıldın
Dolandıkça zamana
Adın çıktı burçlara

Bana rol kesme kader
Sınır çizme noktalıdır bakışın
Sembol olsan da
Konu olsan da destanlara
Terslik var bu işte
Hislerimi titreten kutsallık

Neden deme
Gen haritamı yırtıyor
Soy ağacımın isyanı
Baktıkça sağa sola
Hele de çıkınca karşıma haksızlık
Boğazımı sıkıyor gelece akan geçmiş
Hatırlattıkça geçmişi ak yıldız
Bakamıyor gözlerim dile gelen resimlere

Yedi ışıkla gül saçan
Güneş sözlüsü
Özlenen rüya
Zaman soluğunda Asena
Sonsuzluk dingili
Yarın kalmış tebessümün yar öksüzü
Geceleri ağlatan
Ruhların göç diyarı
Ebedi öğretinin bitmez nefesi
Terslik var bu işte
Sonsuzluğun gök kandili
Kırmızı nehrin yeşil şevvali
Gizemin mitolojik
Seherde kaydıkça kayarsın Himalaya'dan
Su yosunu gözlerinle açılır beyaz kapın
Hayat her an güzel dercesine
Kutsal kadehlere dudak değdirtmek için
Efsunlaşır fırçalar
İnançlar içinde girersin tablolara

Seni andım bu gece
Karanlıklara takıldı gözlerim
Bulmak için seni
Güneş gülüşlerin için
Avuçlarından topladım
Karanlığın hayranı yıldızları
Anılmanın memnuniyetinde
Çevrelendi etrafım atlılarla