Sırısıklam-II Şiiri - Kazım Başekmekçi

Bir tek seni,
Bir çok kez seni
Ve yağmuru,
Ve anlayabilmeyi anladım.
Ve sevdiğimi anladım.
O yağmurla beraber, yüreğim ıslandı.
Büyüdü yüreğim, dağlar kadar sıralandı.
Güneş ıraktı bugüne,
Isıtmadı bedenimi.
İşte böyle bir günde;
Sırılsıklam buldum kendimi.

Sırılsıklam bir adamın öyküsüdür bu.
Adam gibi sevenlerin türküsüdür bu.

Unutma ki; bir gün yağmurda kalırsan,
Göreceksin, sende olursun sırılsıklam.
Islatırsın dünyanı gözyaşlarıyla,
Arkadaş olursun musalla taşlarıyla.
Söğüt dalları sallanır, rüzgarla birlikte.
Gün geçtikçe yaklaşırsın sen de ebediyete.

Ne dualar okunur arkandan bilir misin,
Ne de beddualar,
İzlerini siler, yok eder, o yağmurlar.
Sadece kırk gün yaşanır seninle hatıralar.

Bir bahar günü gelmiştin dünyaya,
Bir bahar günü göçer gidersin.
Sonra gölgen bile terk eder seni.
Sen hala sırılsıklam.
Orada da bulursun kendine bir huri,
Yağmurlar yağar, seller akar da
Söndüremezsin içindeki cehennem ateşini.

Sen hala sırılsıklam.
Duaya kalkarsın, tanrının huzurunda.
Eteğinden damlar, sevdanın gözyaşları.
Bir gülü büyütür, ölmemecesine.
Gün gelir,
Fışkırır da o gül topraktan,
Yağmurlar yağar, anıtlaşır gönlünüzde.

Gül sırılsıklam.
Koklayan sırılsıklam.
Okşayan sırılsıklam.
Yeni aşklar filizlenir şehrinizde.
Şehir sırılsıklam, aşklar sırılsıklam.