Sırılsıklam Yalnızlık

kaç yağmur yağdı bu şehre
ıslanmadım hiç
avuçlarıma dokunmuş bir kadın
gözyaşı gibi acı
gülümsüyor
dudaklarımda eskiden kalma bir korku
kanatlarıma serpilmiş baharlar
anabiliyorsam eğer adını
gözlerinde kalan son busedendir

şehir üstüme üstüme geliyor sanki
hüzünlerim yanımda
delik deşik bir kalp
cebimde senden kalan son bir resim
ağlamak mı?
gittin gideli yaptığım tek şey
acıyarak bakıyorlar insanlar
oysa ben hiç ıslanmamıştım
yağmur altında
belki bir şemsiyem yoktu
kırık bir kalp yalnızca
ve sen
senin ellerinde bir çocuk olmak sonra
büyümek
ve ölmek..
ölmek senin kollarında
acı çekmeden
huzurla
ama yoksun
yoksun işte
belki bir yağmurun damlalarına saklanmış
ıslatıyorsun tüm bedenimi
şimdi sırılsıklamım seninle...