Sessizliğim sırılsıklamdı,
Sonunda anladım ki,
Göz yaşım gözümden değil,
Kalbimden akıyordu.
Her damla bir hikâye fısıldıyordu,
Yarım kalmış sözlerden,
Tutulmamış ellerden,
Ve gidenlerin arkasından.
Sızısı derin, rengi belirsiz,
Bir yağmurdu içimdeki,
Ne dinmek bilirdi,
Ne de kimse görürdü.
Sessizlik giyinmişti ruhum,
Konuşsam, daha çok kanardı.
Sustum, sustukça fark ettim,
Bazı acılar sadece kalpte ağlardı.
Kayıt Tarihi : 9.1.2025 17:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!