Sırılsıklam Doğmak Mutluluklara

vazifeymiş gibi yaşamak
ait olmayan yaşam nehrinde akmak
ı s l a n m a d a n

atılacak bir avuç yemi beklemek
cami önü güvercinleri gibi

yapraklarını dökmüş
güneşi küsmüş
hazanı yaşayan ağaçlar gibi

içinde mutluluğun yoksunluğunu yaşayan
iki göz odalı çatısız bir kondu gibi
camsız pencereden seyretmek
ruhlarda esen fırtınayı

ahh sayısız cenazeleri taşıyan
çürümeye mahkum
yakılası ahşap tabut yalnızlıkları
külleriniz hangi rüzgara miras kalacak

solunan hava bafra tadında
her içe çekildiğinde
yakan boğazı
parçalanan ciğerler
ve zehir zemberek hayat

ne varsa
ne varsa yaşanmış
ya da yaşanmamışlıklara dair
gri ve tutulamayan bir duman kadar hafif

intihara gerek var mı
nasılsa ölüm denizine akıyor zaman

acı yaşı geçkin keşişler gibi
bir sala sesi bekleniyor
sonlamak için tüm kirlenmişlikleri

kim bilir
belki bir gün toplu kılınır
çilekeşlerin cenaze namazı
masmavi bir denizin üzerinde
doğulur mutluluklara
s ı r ı l s ı k l a m