Sırılsıklam Şiiri - Ayhan Demir

Toprak,
Sırılsıklam olmuş,yağan yağmur altında.
Çamur deryasına dönmüş her yer.
Sırılsıklam toprağın üstünde,
Sırılsıklam olmuş,iki de küçük ayak;
Titreşmekteler yine! .........
Onlarda üşümüş,onlarda titremekte.

Dizlerim tutmaz olmuş,
Soğuktan ve yorgunluktan.
Kaç gün,kaç gece,
Burada yapayalnız,bedbaht ve çaresiz:
Beklemekteyim yine sensiz.
Bugün gökyüzü,hıçkırıklara boğulmakta,
Benim yerime,beni anlatmakta,
Beni ağlamakta yeryüzüne.
Ve;
Yorgunluk sarmakta her yanımı.
Zor durmaktayım ayakta.
Soğuk içime işlemiş,
Kan çekilmiş ellerimden.
Bir de;
Yanağımdaki,o eski,pembe izlerden.
Alnımdan süzülen damlalar,
Kirpiklerimi aşıp,
Kardeş olmuş gözyaşlarımla.
Onlar da,tokat gibi inmekte bir bir,
Buz kesen yanağıma.
Sevmek güzel şey!
Sen sevmesen de.
Aşkta gurur olmazdı hani!
Sevmek sonsuzluktu
Ve
Sonsuza kadardı!
Bekliyorum seni,yine bıraktığın yerde.
Tıpkı,eskiden olduğu gibi,
Sana aşık bir halde.
Neyse boşver,çenem düştü yine.
Bak!
Bugün,hava da bir başka,
Öylesine başka ki;
Yüreğinden yaralı mı ne?
Nasılda dertli dertli ağlıyor,
Yeryüzü,şahitlik ediyor gökyüzüne.
Ben ise üşüyorum,
Soğuktan ve yorgunluktan.
Toprak ise sırılsıklam.

Sırılsıklam toprağın üstünde,
Sırılsıklam olmuş,iki de küçük ayak;
Titreşmekteler yine.

Şu bulutlara bir bak!
Sevdasını arıyor,
Sevdasını anlatmaya çalışıyor sanki.
Ya toprağa,ya da başka bir buluta.
Öfkesinden,yıldırımlar saçıyor etrafa.
Aşkından,deli divane olmuş;
Düşen her yağmur tanesinde,
Derdini anlatıyor sanki.
Ama ne çare;
Kimse dinlemiyor derdini,
O da yalnız,o da benim gibi.
Rüzgar,en yakın arkadaşı olmuş,
Onunla arıyor aşkını.
Nereye sürüklenirse,
Orada arıyor sevdasını;
Bulamayacağını bile bile.
Ümitsiz olsa da aşkı,yine de seviyor,
Ümitsizlik girdabında,boğulsa bile.
Kimi zaman,engin denizlerde,
Deniz kızlarının şarkılarında:
Kimi zaman,
Gemilerle kavgalı,bu maviliklerde.
Kimi zaman,uçsuz bucaksız ovalarda,
Gelincik çiçeklerinin rengini almış;
Kimi zaman,çağlayanlara dönüşmüş,
Dağların eteklerinde.
Sen ise yüreğimdesin benim,
Hem de ta derinlerde.
Ve
Beklemekteyim seni,
Karanlık,kuytu bir köşede.
Dönmeyeceğini bile bile.
Sevmiyorum bu şehri!
Sensizliğin acısı içimdeyken,
Sevemem bu yağmurlu,İstanbul gecelerini.
Şehrin varoş sokaklarında,
Yine sensiz,yine sırılsıklam,yine zindan,
Üşüyorum,hem soğuktan,hem yorgunluktan.
Beklemek ibadet mi dersin?
Öyleyse seni bekliyorum,
Sonsuzlukta,sonsuza kadar.
Ben beklerken,toprak ise sırılsıklam.
Sırılsıklam toprağın üstünde,
Sırılsıklam olmuş,iki de küçük ayak;
Titreşmekteler yine.
Seni beklerken,öyle sessizce....