Sırf Sana Şiiri - Zafer Aydaş

üşüyorum
sokaklar öksüz sevdalar göçsüz olmuyor bu kentte
ve ben ayak bileklerimde hasretin prangası
üşüyorum…

geceleri bir başka oluyor sensizlik
biraz mazoşist biraz psikopat esiyor sevdan
ömrümün rengarenk sayfalarında
senden seni çalıyorum
alıyorum mesela hüznünü
bütün ambargoları kaldırıp iklimlerden
esiyorum…

seni bir hayli çok seviyorum
biliyorum benimsin ama
kurşunlanmış kentler telaşlanmış zevkler
dudaklarım ıslak sigarayı sevmem
alkolsüzüm
olağanca veremsiz sevişirim
aç kollarını sana geliyorum…

o ilk baharda uçurumdu her yan
tutmasan düşerdim
belki de rahmine düştüğümde anamın
içimde kanayan sendin…

çok geceler eskittim ve eksilttim
ömrümden
arabesk şarkılarla
çok kez seni gördüm ama
kördüm yargısız infazlarda

seni bir hayli çok seviyorum
akşam üstülerde
ıssızlarda sana sarılıyorum
gözlerin dolduruyor sessizlikleri
ama çığlıksız kalıyorum

bir gece bir tren göçüyor çığlıklarla
göz yaşları raylarda
sisli sevdalar bozuk şiveler
ve daha nice şehvetler asılıyor hayallere
şimdi aşk bir kaldı bir gitti oluyor
ben seni seviyorum
hastayım bu günlerde
çayım biraz açık oluyor

o ilk baharda uçurumdu her yan
sen tuttuydun da ben düşmedim
şimdi üşüyorum
ömrümün boş sayfaları seni beklerken
niye gelmedin