Siret Suret Mevzusu Şiiri - Cihat Şahin

İnsan bir cüz âlemden,
Alakası çok şedit.
Çok hissesi elemden,
Ne çeliktir ne hadid

Arzda yüz dört element,
İnsan olmuş bunlardan.
Tek hücreden alamet,
Ya bir hamid, ya nadan.

Aslı hakir bir sudur,
Asla bunu düşünmez.
Demezki; aslım budur!
Burnu buluttan inmez.

Bir mikroba yenilir,
Benliğinden vaz geçmez.
Ona insan denilir,
Çoğu yanından geçmez.

Suretini süsler hep,
siretine hiç bakmaz!
Duymaz halıktan hicap,
İçinde bir mum yakmaz.

Deve kuşu gibidir,
Ne devedir nede kuş.
Daim hisse tabidir,
Hak yolu gelir yokuş.

Sırf dilinde imanı,
Tatbikatta çok nakıs.
Kalpte taşır gümanı,
Kalp ama donuk bakış.

Çocuk gibi, çok kısmı,
Uğraşır balon boncuk.
Kamil olan, az kısmı,
Binde bir, onlar ancak!

Görür hayat çok kısa,
Bırakmaz gafletini.
Ecelde mer’i yasa,
Reddeder hala dini.

Camla elmas takaslar,
Tercih eder camı hep.
Eller yanak makaslar,
Günah ile dolar cep.

Günde ölür bir milyon,
Aklına gelmez ölüm.
Kazanır bir trilyon,
Onunla yapar zulüm.

Bal börekle beslenir,
Bakmaz komşu ne yiyor.
Aç itlere hislenir,
Komşu açtır bilmiyor.

Birkaç insan portresi,
Bir birine uymuyor.
Kimi kul kimi asi.
Bir birini duymuyor.

Üç kuruşa tav olur,
Terk eder ibadeti.
Taş üstünde kav olur,
Köz olur, ruhu eti.

Herkes ayrı bir âlem,
Kimi hoş, kimi nahoş.
Kiminde azap elem,
Kimide iremden hoş.