Şair şiirin ta kendisiydi halbuki .
Bilemezdi insan gönülden bakmadığında baktıklarını yanlış gördüğünü .
Ya hissettikleri neydi şu koca cihanda bir karınca misali insan .
Şehvete yahu zevk u sefaya mı meftun ,
Aşk var dersin doğru da dersin .
Ama bak aşk dediğinde kırıldı kalem .
O kadar kolay mıydı bir fili iğne deliğinden geçirmek .
“Bize ne irs-ı peder, ne servet ü ne cah kalmıştır,
Şuûr-ı hikmete karşı bir eyvallah kalmıştır'
Sultan Veled
Devamını Oku
Şuûr-ı hikmete karşı bir eyvallah kalmıştır'
Sultan Veled
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta