Sırdolu Şiiri - Abdurrahman Yıldız

Tabiata nazar eyle, neye bakarsan sırdolu
Bulutlardan iniyor, yağmur, kar ile dolu
Yıldırım ve şimşekler, gerçektende korkulu
Herşey hesap iledir, bunlar ince dokulu

Bir küçücük gözüne, kainatı sığdırdı
Rabbim kitap gönderdi, kulun hakka çağırdı
Mü-min oldu inananlar, gerisi bakakaldı
Kimi doğruyu sevmez kulakları sağırdı

Varlığını düşünsen,harikalar sezersin
Zannetmeki boşuna, bu dünyada gezersin
Mahlukatlar içinde, çok büyük bir esersin
Unutma yaradanı,birgün ona dönersin.

Bak dünya düzenine,gece gündüz dönüyor
Güneşe olan meyle, mevsimler oluşuyor
Kutuplarda bir acaip, bazen güneş hiç batmıyor
Birisinde yaz iken, öbüründe taş çatlıyor

Güneşin ısısıyla, denizler buharlaşır
Tertemiz bir su olup, yine bize ulaşır
Bu damıtma arıtma, insanları şaşırır
Rabbimin izni ile, tüm nebatat yeşerir

Bak ay ile güneşe, herbiri ayrı neşe
Gezegenler çekimle bağlanmıştır güneşe
Bu sistem galakside, benzer küçük bir dişe
Yutar kara delikler,galaksiyi peşpeşe

Yıldızlarda bir alem,sayısın yazmaz kalem
Yoğunlukta farklıdır ışıkları var herdem
Nötron en ağırları kaldıramaz tüm alem
Kutup yıldızı ile yol bulur beni adem

Güneş su ve havvadır, tüm yaşam buna muhtaç
Ondan para alınmaz, insanlar onda ortaç
Bundan rant bekleyenden, beklemeyin bir utanç
Hakkından gelemezsen oraları terket kaç.