Sırdaş Şiiri - Ercan Keskin

Ah ! Bir yerim olmalı sana hasret gönlünde?
Umut dolu bekleyiş seni andıkça coşan...
Yanıp sönen neonlar şehrayin gecesinde,
Cıvıl cıvıl gökyüzü dolu yıldız kehkeşan...

Doğal ki ,konu değişmez : Hep "aşka dairdir"
Uçup giden zamanın geri kalan kısmında,
Kıymeti bilinmeyen o en değerlimizdir,
Üstünkörü anılan satır aralarında.

Cömertce harcanan ,zamandan söz ediyorum!
Kaybettiğimize mi yoksa neye yanalım?
Her dakikası paha biçilmez biliyorum,
Değer bilmiyor isek ,nasıl hayıflanalım?

Aşkı :Salt beğenmekmiş gibi algılamadım;
Seni tanımlayan her sözcüğün hecesinde,
Yetmedi : Atom altı parçacıklar keşfinde,
Görünmeyen her zerrede hep seni aradım.

Sevmek: gelecek nesle bırakılan eserdir.
Gerçek bir erdemdir,aşkla sevmesini bilmek ;
Sevmeyi ve sevilmeyi hak edebilmektir,
Nasıl anlatsam nasıl gönlünü alsam diyerek .

Eğer ki sırdaşım diye hitap ediyorsam?
Hayata karşı asil duruşundandır inan...
Sır tutamaz diye kabul edilirmiş meğer:
Herkese her zaman her şeyini anlatan.

Sırdaş olabilmekse çok büyük bir payedir
Hayatı paylaşmak ,kopmaz bağ kurmak demek;
Doğrusu ; gerçekte az rastlanan deneyimdir,
İnanılası değil böyle vuslata ermek.

Değişime inanmak veya inanmamak;
Işte bütün mesele burada düğümleniyor.
"Yedisinde ne isen yetmişinde de o' sun"
Değişmeyen değişimdir, özde o da değişir.
İnansak,inanmasak ;bildiğini okuyor.

Köşeli parantez çokluğu dikkat çekerse;
Düşüncelerin yanılma payından ne haber?
Söylenenlerin çoğu genel geçer sözlerse,
Parantez açmaya karar vermek keyfe eder.

Istersen kal bu hayat bizim olsun, sevgili?
Herkesle her şey öyle paylaşılmaz bilirsin;
Her ihtimale karşı saklı tut düşlerini,
Istemezsen bırak git sen her şeye bedelsin.