Sırdaş Şiiri - Dağın Gülü

Seni buldum bir gece vakti
Saklı bir yerlerde..
O yağan yağmur muydu?
Dudaklarına değiyordu.. öylece

Seni buldum ağaçların arasında
Mahallemizin en güzel köşesinde
Bana seni anlatıyordun
Ben ise dinliyordum, öylece

Seni buldum dört tekerli evin içinde
İki ruh birbirini tanımadan nasıl severdi ki
Sahi o küt küt atan kalbim değil miydi?
Seni buldum işte seni, kendi içimde

Ve..Seni buldum bir gündüz vakti
İçimden dedim, sırrımız gömülü bir yalnızlık
Nasıl da çağırmışım seni yanıma
Kaçtıkça senden, alışmışım sana

Seni buldum zor zamanlarda
Sığındım kanatlarının altına 305te
Beraber uyuyalım olur mu?
Üzülürsem sana sarılırdım, gecelerce

Seni buldum 11 ayın sultânında
Ellerinde simit, gözlerinde umut
Dua ettim, şükrettim o ânıma
Dedim ruhuma iyileştin, her şeyi unut

Seni buldum bir şöminenin yanıbaşında
Bana onu anlatıyordun, çaresizce
Oğlun dedim, orada. Canında
Bir kelebek uçtu içimde, bizden habersizce

Seni buldum ocağımda, yanımda
Bir Mayıs ayı idi, öylesine yorgun ama canlı
İçimdeki beni buldum, kucağında
Sana kocaman bir yer, canımda

Seni buldum oysaki senden kaçıyordum
Nasıl bir kaçış bu?
Kaçtıkça yakınlaşıyordum
Yasaktı bana biliyorum, ama elimde değil
Seni kıskanıyordum..

Seni buldum bir mezarlıkta
İçimizi döktük, sözümü yormadan
Daha evvel rastlaşmalıymışız, o karanlıkta
Severdim seni çok; kırmadan sıkılmadan

Seni buldum sarmaşık güllerin arasında
Tek bir gül olsun dağın yanında
Minik serçen olurum kucağında
Seni ararım canımın içi; her anımda

Seni buldum bir dağın tepesinde
O dağın sırtında gizlenir, gülün yaprakları
Sulanır, dağı ile uyandığı her gündüzünde
Başını omzuna yaslar, filizlenir yanakları

Dağıngülü.